اضطراب بییماری یا خود بیمار انگاری یک نگرانی وسواسی و غیرمنطقی در مورد داشتن یک بیماری جدی پزشکی است.
به آن اضطراب سلامتی نیز گفته می شود و قبلا هیپوکندریا (Hypochondriasis) نامیده می شد.
این وضعیت با تصور فرد از علائم فیزیکی بیماری مشخص می شود.
این برداشت نادرست شخص از احساسات جزئی یا عادی بدن به عنوان علائم بیماری جدی است که علیرغم اطمینان بخشی که توسط متخصصان پزشکی مبنی بر نداشتن بیماری وجود دارد.
هیپوکندریازیس از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) حذف شد تا حدی به دلیل انگ زدایی از کلمات هیپوکندریازیس و هیپوکندریا.
با شنیدن کلمه هیپوکندری، اغلب این فرض نادرست وجود دارد که فردی که با این بیماری زندگی می کند «مریضی ها را تقلید می کند»، اگرچه فردی که اختلال اضطراب بیماری را تجربه می کند علائم قابل توجهی از بیماری را که فکر می کند دارد نشان نمی دهد اما باورهایشان در مورد بیماریشان برایشان بسیار واقعی است.
اختلال خود بیمار انگاری شایع است و ممکن است تا 10 درصد از جمعیت عمومی بزرگسالان را تحت تأثیر قرار دهد.
علت خود بیمار انگاری یا اضطراب بیماری
محققان هنوز علت دقیق اختلال اضطراب بیماری را تعیین نکرده اند، اما به نظر می رسد برخی عوامل خطر ابتلا به این اختلال را افزایش می دهد:
- شما درک ضعیفی از احساسات بدنی، بیماری ها یا هر دوی این موارد دارید.
ممکن است فکر کنید که یک بیماری جدی باعث ایجاد احساسات در بدن شما می شود.
این باعث می‌شود به دنبال شواهدی بگردید که تأیید کند واقعاً یک بیماری جدی دارید. - وجود یکی از اعضای خانواده که بیش از حد نگران سلامتی خود یا سلامتی شما هستند.
- تجربیات گذشته در برخورد با یک بیماری جدی واقعی در دوران کودکی داشته اید.
بنابراین به عنوان یک بزرگسال، احساسات فیزیکی که تجربه می کنید برای شما ترسناک هستند.
اضطراب بیماری اغلب در اوایل یا اواسط بزرگسالی رخ می دهد و می تواند با افزایش سن بدتر شود.
برای افراد مسن، اضطراب سلامتی ممکن است بر ترس از ایجاد مشکلات حافظه متمرکز شود.
سایر عوامل خطر برای اضطراب سلامتی عبارتند از:
- یک رویداد یا موقعیت استرس زا
- احتمال یک بیماری جدی که معلوم شود جدی نیست
- مورد آزار یا غفلت واقع شدن در در کودکی
- داشتن یک بیماری جدی دوران کودکی یا والدین مبتلا به بیماری جدی
- داشتن شخصیت نگران و مضطرب
- بررسی بیش از حد سلامتی خود در اینترنت
- داشتن یک اختلال روانی دیگر مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات روانپریشی
- داشتن یک عضو درجه یک خانواده که دارای اختلال اضطراب بیماریست (تصور می‌شود که تا حدودی این نتیجه یادگیری مشاهده‌ای است، به معنای مشاهده، به خاطر سپردن و تقلید رفتارها، که معمولاً توسط کودکان به بزرگسالان نزدیک می‌شود.
)
علائم خود بیمار انگاری
علائم اختلال اضطراب بیماری عبارتند از:
- اشتغال به داشتن یا ابتلا به یک بیماری جدی که حداقل شش ماه وجود داشته باشد
- اضطراب شدید مبنی بر اینکه ممکن است یک وضعیت پزشکی جدی و تشخیص داده نشده داشته باشید.
ممکن است زمان و انرژی زیادی را صرف تمرکز بر نگرانی های سلامتی کنید و اغلب با وسواس در مورد آنها تحقیق کنید - علائم فیزیکی که وجود ندارند یا فقط با شدت خفیف هستند
- وقتی شواهدی مبنی بر نداشتن این وضعیت پزشکی جدی به شما داده می شود، به راحتی نمی توانید اطمینان حاصل کنید
- نگرانی در مورد سلامتی شما که منجر به اختلال قابل توجهی در زندگی شما و ناراحتی روانی زیادی می شود
- سطح بالایی از اضطراب و هوشیاری بیش از حد در مورد سلامتی و تغییرات در بدن یا وضعیت سلامتی
- رفتارهای مکرر و افراطی مانند چکاپ های مکرر برای علائم بیماری
- رفتارهای اجتنابی مانند اجتناب از قرار ملاقات با پزشک و بیمارستان، یا استفاده بیش از حد/سوء استفاده از مراقبت های پزشکی
- نگرانی و اضطراب نامتناسب در مورد یک بیماری موجود یا خطر واقعی ابتلا به یک بیماری
- صحبت بیش از حد در مورد سلامتی
- تحقیق مکرر درباره علائم، به ویژه آنلاین
- دوری از مکان ها یا افراد به دلیل ترس از ابتلا به بیماری
- نگرانی و یا وسواس در مورد سلامتی عزیزان
افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری می توانند نگران باشند که به هر گونه بیماری مبتلا هستند، اما معمولاً بر سرطان، HIV/AIDS و از دست دادن حافظه تمرکز می کنند.
اینکه فرد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری روی کدام وضعیت یا بیماری متمرکز می شود می تواند در طول زمان تغییر کند.
برای انجام تست اضطراب کلیک کنید
تفاوت اختلال اضطراب بیماری با اختلال علائم جسمی
اختلال علائم جسمی با اختلال اضطراب بیماری مرتبط است.
آنها هر دو در دسته اختلالات علائم جسمانی جای می گیرند ودر هر دو حالت، فرد نگرانی های زیادی در مورد سلامت خود دارد، اما در اختلال علائم جسمی، وجود یک یا چند علامت جسمی یا جسمی ناراحت کننده وجود دارد و فقط آزمایش‌های پزشکی نمی‌توانند دلیلی برای علائم فیزیکی مشخص کنند؛ در صورتیکه فرد مبتلا به اختلال هیپوکندریا یا خود بیمار انگاری فرد هیچ علائم جسمانی ندارد اما عمیقا باور دارد که مشکلات جدی پزشکی دارد.
انواع خود بیمار انگاری
اختلال اضطراب بیماری را می توان به دو طبقه بندی تقسیم کرد:
- نوع مراقبت جویانه
- نوع اجتناب کننده از مراقبت
اضطراب بیماری از نوع مراقبت طلب
- جستجوی مکرر مراقبت های پزشکی
- استفاده بیش از حد از سیستم پزشکی، که گاهی سوء استفاده از این سیستم تلقی می شود
- درخواست‌ها و انجام آزمایش‌های مکرر یا غیر ضروری
- زمانی که پزشکان قبلی تشخیص نداده اند، از یک دکتر به دکتر دیگر می رود و به دنبال تشخیص است
- ممکن است اضطراب برای مدت کوتاهی با اطمینان از عدم وجود شرایطی که در مورد آن نگران هستند، کاهش یابد، اما این اطمینان دوام نمی‌آورد و اضطراب بازمی‌گردد
- ممکن است تصدیق کند که اضطراب آنها اغراق آمیز است، اما از این باور که اصلاً از نظر جسمی مشکلی وجود ندارد، امتناع می ورزد
- ممکن است تحت جراحی های غیر ضروری و انتخابی قرار گیرد
اضطراب بیماری از نوع مراقبت اجتنابی
- نسبت به یک بیماری درک شده احساس اضطراب می کند، اما در مورد تایید آن بیماری نیز احساس اضطراب می کند
- از مراجعه به پزشک یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اجتناب می کند
- ممکن است به دلیل ترس از تمسخر یا اخراج، از بحث کردن در مورد نگرانی های خود با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، عزیزان یا افراد دیگر امتناع می کند
- به پزشکان اعتماد ندارد یا فکر می کند که علائمش را جدی نمی گیرند
اختلالات همراه
اختلال اضطراب بیماری اغلب در کنار سایر اختلال های روان مانند اختلالات زیر وجود دارد:
اختلال وسواس فکری عملی
اختلالات اضطرابی
افسردگی
پیامد های اضطراب بیماری
ترس و نگرانی مداوم می تواند باعث استرس شود که بر سلامت جسمی و روحی شما تأثیر می گذارد.
اختلال اضطراب بیماری می تواند به روابط و زندگی شما آسیب برساند.
ممکن است وقت خود را با عزیزانتان از دست بدهید زیرا نگران سلامتی خود هستید.
برخی افراد به شدت افسرده می شوند و حتی دست به خودکشی می زنند.
اختلال اضطراب بیماری همچنین شما را در معرض خطرات زیر قرار می دهد:
- مشکلات مالی به دلیل چکاپ های پزشکی و از دست دادن شغل
- آزمایشات پزشکی غیر ضروری و عوارض احتمالی آزمایش
- مشکلات روابط یا خانوادگی زیرا نگرانی بیش از حد می تواند دیگران را ناامید کند
- مشکلات عملکردی در زندگی روزمره، که احتمالاً حتی منجر به ناتوانی می شود
- مبتلا شدن به یک اختلال روانی دیگر، مانند اختلال علائم جسمی، سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی یا اختلال شخصیت
تشخیص اختلال خود بیمار انگاری
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اولیه نقش کلیدی در شناسایی اختلال اضطراب بیماری ایفا می کنند.
داشتن رابطه با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یکسان در طول زمان باعث می شود که الگوها مورد توجه قرار گیرند.
فرد مبتلا به این بیماری ممکن است با هدف درمان اختلال اضطراب بیماری خود به یک متخصص مراجعه نکند، زیرا ممکن است از ابتلا به آن بی خبر باشد.
بیشتر اوقات، آنها معمولاً از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه به دنبال تشخیص و درمان بیماری یا وضعیتی هستند که فکر می کنند دارند.
فرآیند تعیین تشخیص اختلال اضطراب بیماری معمولاً پس از مشاهده علائم و مشکوک شدن به وجود اختلال توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آغاز می شود.
ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی اولیه که به اختلال اضطراب بیماری مشکوک است، ممکن است فرد را برای کاوش عمیق‌تر در مورد تشخیص و درمان به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری اغلب از رفتن امتناع می ورزند و معتقدند که دارای یک اختلال جسمی هستند نه یک اختلال روانی.
در نهایت، در صورت مراجعه فرد به روانشناس یا روانپزشک، ابتدا متخصص اطمینان می یابد که فرد مشکل جسمی ندارد و آزمایش های او نیز گواه هستند.
سپس از طریق بررسی علائم با مصاحبه و آزمون می تواند به تشخیص برسد.
درمان خود بیمار انگاری
اضطراب سلامتی یک اختلال مزمن است که می تواند در طول زمان از نظر شدت متفاوت باشد.
ممکن است دوره‌هایی را سپری کنید که اضطراب سلامتی کمی دارید یا اصلاً اضطراب ندارید و سپس بازگردد.
در بسیاری از افراد، به نظر می رسد که با افزایش سن یا در زمان استرس بدتر می شود.
با این حال، اگر به دنبال کمک باشید و به برنامه درمانی خود پایبند باشید، ممکن است علائم اضطراب سلامتی خود را کاهش دهید تا بتوانید عملکرد روزانه خود را بهبود بخشیده، نگرانی های خود را کاهش دهید تا از استفاده بیش از حد از سیستم و منابع پزشکی جلوگیری شود.
به طور معمول، درمان شامل روان درمانی است که گاهی اوقات داروها به آن اضافه می شود.
اگر اضطراب سلامتی شما تنها با روان درمانی بهبود می یابد، به طور کلی تمام چیزی است که برای درمان بیماری شما استفاده می شود.
با این حال، برخی از افراد به روان درمانی پاسخ نمی دهند.
اگر این مورد در مورد شما صدق می کند، پزشک ممکن است داروها را توصیه کند.
دارو های ضد افسردگی مانند فلوکستین، آسنترا، پاروکستین و … و هوچنین دارو های ضد اضطراب می توانند برای این اختلال مفید باشند.
نویسنده: یاسمن اکبرزاده، کارشناس ارشد رواشناس بالینی
بازبینی: امین زندی، روانشناس بالینی
:این مطلب را به اشتراک بگذارید
The post اختلال خود بیمار انگاری یا اضطراب بیماری چیست؟ appeared first on روانشناسی منطق.
